Το πρόγραμμα προετοιμασίας που ακολουθεί είναι 6 εβδομάδων. Είναι χωρισμένο σε 3 φάσεις, που η κάθε 1 από αυτές διαρκεί 2 εβδομάδες. Τις 2 πρώτες ασχολούμαστε με τη γενική προετοιμασία των ποδοσφαιριστών, την 3^η και 4^η εβδομάδα με την ειδική προετοιμασία, ενώ οι εβδομάδες 5 και 6 είναι η φάση φορμαρίσματος της ομάδας. Το περιεχόμενο των προπονήσεων απαιτεί κατά βάση τη χρησιμοποίηση μπάλας και αγωνιστικών παιχνιδιών, συνδυάζοντας την προετοιμασία της φυσικής κατάστασης, με την βελτίωση της τεχνικής και της τακτικής. Οι προπονήσεις έχουν σχετικά μεγάλο όγκο, εξαιτίας της αδυναμίας των ερασιτεχνικών ομάδων να πραγματοποιήσουν διπλές προπονήσεις, οπότε συνυπάρχουν 2 και 3 στόχοι ανά προπονητική μονάδα. Ωστόσο, ενδεικτικά έχουν τοποθετηθεί μερικές πρωινές προπονήσεις που αφορούν κυρίως σε προπόνηση δύναμης αλλά και τακτική. Φυσικά, το περιεχόμενο των προπονήσεων (ασκησιολόγιο) έχει να κάνει με τις σκέψεις και τη φιλοσοφία του κάθε προπονητή, το βασικό σχηματισμό που θέλει να ακολουθήσει, τα εναλλακτικά σενάρια και τις ιδιαιτερότητες της ομάδας.

Δείτε όλο το άρθρο εδώ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ 2010-11

Για κάθε φίλο που ασχολείται με το παιδικό ποδόσφαιρο, για κάθε προπονητή το παρακάτω ποίημα.

Μην ξεχνάμε ποτέ πόσο καθοριστικό ρόλο παίζουμε στην εξέλιξη των παιδιών!

Μην ξεχνάμε πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη μας!

''Θέλω να είμαι προσεκτικός

γιατί ένας πιτσιρίκος με ακολουθεί.

Δεν τολμώ να παραστρατήσω

καθώς φοβάμαι ότι θα πάρει τον ίδιο δρόμο.

Δεν του ξεφεύγει καμία μου κίνηση,

ότι κάνω το επιχειρεί κι αυτός.

Σαν μεγαλώσει λέει πώς θα γίνει σαν κι εμένα.

Ο πιτσιρίκος αυτός που με ακολουθεί

κι αυτό πρέπει να έχω στο νου μου,

καθώς περνώ από βουνά κι άγριες θάλασσες,

πως τα χρόνια που θα έρθουν εγώ θα έχω την ευθύνη

του πιτσιρίκου που με ακολουθεί….''

John C. Maxwell

‘’The winning attitude’’

Ένα απογοητευμένο παιδικό πρόσωπο… Ένα βλέμμα καρφωμένο στο γρασίδι… Ένα δάκρυ που σκουπίζεται με το ιδρωμένο χεράκι… Ένα παιδί που πάει αργά στη μπάλα λες και δε θέλει ποτέ να τη συναντήσει…           Ένα παιδί που έρχεται στο γήπεδο χωρίς χαμόγελο… Ένα παιδί που φεύγει από το γήπεδο χωρίς χαμόγελο…

Όλα ήταν τόσο διαφορετικά στο ξεκίνημα. Προσμονή, αγωνία, όρεξη για προσπάθεια. Περηφάνια για τα καινούρια παπούτσια. Συναισθήματα τόσο έντονα μέσα στη στολή της ομάδας, με το σήμα στο μέρος της καρδιάς και τον μαγικό, ΄΄ μοναδικό΄΄ αριθμό στην πλάτη. Το νούμερο 9 είναι δικό μου… Θα κάνω σουτ σε πραγματικό τέρμα… Σε κανονικό γήπεδο… Θα βάλω πολλά γκολ! Θα παίξω το πιο όμορφο παιχνίδι στον κόσμο!

Γιατί δεν με αφήνει ο προπονητής να τρέξω με τη μπάλα? Γιατί πρέπει να περιμένω στην ουρά? Γιατί δεν παίζουμε αλλά ακούμε συνέχεια οδηγίες? Ο μπαμπάς γιατί μου φωνάζει συνέχεια τι να κάνω? Η μαμά γιατί όποτε έρθει κοντά μου η μπάλα μου φωνάζει ‘’τρέξε΄΄? Τι εννοεί ο προπονητής όταν λέει ΄΄ βάλε σωστά το πόδι σου’’. Τι εννοεί όταν μου φωνάζει ΄΄ όχι έτσι΄΄?

Τελικά δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά. Δεν τα καταφέρνω. Είμαι ο χειρότερος παίκτης. Τι δουλειά έχω εγώ εδώ? Αυτό δεν είναι παιχνίδι για μένα. Δεν είναι καν παιχνίδι! Καλύτερα να μην ξαναέρθω στο γήπεδο! Είμαι ένας αποτυχημένος…

Είμαι σίγουρος πως κανένας δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του μικρού μας φίλου. Που ήρθε γεμάτος προσμονή και όνειρα στο γήπεδο, με κίνητρα όπως:

Ευχαρίστηση: Πολλές έρευνες έχουν δείξει πως η ευχαρίστηση είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για τη συμμετοχή και την παραμονή ενός παιδιού στον αθλητισμό.

Βελτίωση Δεξιοτήτων: Οι έρευνες την εντάσσουν μεταξύ των σημαντικότερων παραγόντων.

Φυσική Κατάσταση: Σημαντική παράμετρος ειδικότερα όσο μεγαλώνουμε και φυσικά σε άμεση σχέση με την υγεία μας.

Ατμόσφαιρα ομάδας: Συμπαίκτες, στόχοι, φίλοι, χαρές και λύπες, οικογένεια, αλληλοεκτίμηση, σεβασμός, όλοι για έναν και ένας για όλους….

Αλλά αντί για τα παραπάνω συνάντησε τα ‘’αντικίνητρα’’:

Να μην παίζει αρκετά: Παίζουν οι καλύτεροι…

Να μην ευχαριστιέται: Παρατηρήσεις και κατευθύνσεις σύμφωνα με τις ανάγκες κάποιου άλλου…

Μεγάλη έμφαση στη νίκη: Η προσπάθεια και η βελτίωση σε δεύτερη μοίρα…

Πολύ πίεση από γονείς, προπονητές και συνομήλικους: Παιχνίδι δεν είναι το ποδόσφαιρο ή κάνω λάθος?

Φτωχή προπόνηση: Έλλειψη κινήτρων, διασκέδασης, χαράς…

Ο αθλητισμός δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να δοκιμάσουν νέες δεξιότητες και να αξιολογήσουν τα ίδια τις ικανότητές τους. Ως πρόσωπα εξουσίας οι γονείς και οι προπονητές έχουν στα χέρια τους τεράστια δύναμη: Τη δύναμη να κάνουν τα παιδιά τους να νοιώσουν καλά με τον εαυτό τους. Ακόμα και οι πιο απλές παρατηρήσεις μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις. Οι γονείς και οι προπονητές, δεν πρέπει ποτέ να πάψουν να βρίσκουν κάτι το οποίο το παιδί κάνει καλά και να το επαινούν γι΄ αυτό.

Ποιός μπορεί να πει που ακριβώς σταματά  ο ρόλος του προπονητή, οι γνώσεις, οι ευθύνες και οι κατευθύνσεις που πρέπει να δίνει; Ειδικά, για όσους ασχολούνται με ακαδημίες και μικρά παιδιά, τα παρακάτω είναι ένας πολύτιμος οδηγός, για το πως πρέπει να αντιλαμβανόμαστε το ρόλο μας και την επίδραση που αυτός έχει στους μικρούς αθλητές μας.
Πρόκειται για ένα ποίημα με τίτλο ΄΄Τα παιδιά μαθαίνουν από τον τρόπο που ζουν΄΄, σε διάφορες εκδόσεις και παραλλάγές με τη συγκεκριμένη από τον Ρόναλντ Ράσελ με τίτλο ΄΄Μαθήματα από τη ζωή΄΄.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:
Μαθαίνει να κατακρίνει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:
Μαθαίνει να καυγαδίζει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνία:
Μαθαίνει να είναι ντροπαλό.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
Μαθαίνει να είναι ένοχο.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
Μαθαίνει να είναι υπομονετικό.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
Μαθαίνει να εκτιμά.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη:
Μαθαίνει να είναι δίκαιο.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:
Μαθαίνει να πιστεύει.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:
Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:
Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.
Ronald Russel (Lessons from life, 1971)